Eén van de tekenaars van Spot Morton is Georges Mazure. Deze jongere broer van Alfred (Dick Bos) Mazure werd geboren op 19 november 1919 te Nijmegen en overleed op 25 maart 1980 te Bussum. Net als zijn broer was hij een veelzijdig kunstenaar. Hij tekende diverse strips, maakte illustraties voor vele boeken en tijdschriften en schreef kinderboeken, reisboeken en humoristische romans. Daarnaast schreef hij voor de radio nog vele hoorspelen en was hij actief als schilder.
Hoewel hij vele strips heeft getekend, heeft Georges Laurent Mazure (op de foto geheel rechts ) nooit die bekendheid gekregen die zijn broer genoot. Georges Mazure was een broodtekenaar die strips tekende en illustraties afleverde om goed van het leven te kunnen genieten. Dat hield in dat hij veelvuldig in het buitenland vertoefde om ook daar voor diverse opdrachtgevers te produceren.
Met name na de oorlog zou hij naam maken als tekenaar.In jaren veertig was hij werkzaam voor Joop Geesink Filmproducties voor wie hij illustraties maakte voor diens poppenfilm "The Three Musketeers" (foto links). In die periode nam hij ook Spot Morton over van Ben Abas en tekende vijftien verhalen van deze detective. De zogenaamde beeldverhalen waren in die dagen zeer populair onder de jeugd, maar werden door volwassenen fel bekritiseerd vanwege het geweld en zedeloosheid. Ook Spot Morton ontkwam niet aan deze kritiek en in 1949 tekende Mazure het laatste verhaal van Morton, getiteld "Salto mortale". In datzelfde jaar tekende hij ook nog de beeldroman Maja knapt het wel op, uitgegeven door John Kappee.
In de jaren vijftig maakte hij voor de kruideniersketen De Spar zes deeltjes van Dolf Staal. Deze boekjes kreeg men kado bij aankoop van diverse produkten.

Georges zou in zijn carriëre diverse malen met zijn oudere broer samenwerken. In de oorlogsjaren schreef Georges de humoristische roman 13 Ongelukken over een liefdespaar dat van de ouders alleen toestemming krijgt om te trouwen als de jongeman een goede betrekking kan aanvaarden. Wat volgt is een reeks van baantjes die de verliefde hoofdpersoon niet al te best afgaan. Uiteindelijk krijgt het verhaal toch een happy end en kan het liefdespaar elkaar in de armen vallen. Het boek zou pas in de jaren vijftig door de Zuid-Hollandse Uitgeversmaatschappij worden uitgegeven onder het pseudoniem George Laurent. Omslag en illustraties waren van de hand van Alfred.
Tijdens de oorlog draaide Alfred een aantal films over Dick Bos waarvoor hij een beroep deed op vrienden en familieleden. Ook Georges speelde in de film Moord in het modehuis een kleine rol. Toen Alfred na de oorlog problemen kreeg met zijn tekenhand, was hij alleen nog in staat zijn strip Dick Bos te schetsen. Georges inktte het 27ste verhaal van Dick Bos, getiteld Soho. Helaas stopte uitgeverij Ten Hagen daarna met de uitgave van Dick Bos. Voor het Algemeen Handelsblad verzorgde Mazure lange tijd een rubriek waarin hij met tekst en tekening bijzondere mensen of zaken etaleerde. Ook tekende hij voor het Rotterdamsch Nieuwsblad de strip "Laat 't maar aan Psmith over", een stripversie van het bekende boek van P.G. Wodehouse.

Na de oorlog maakte Georges politieke prenten voor het Algemeen Handelsblad en illustraties voor Panorama, Margriet en het Belgische Humo (± 1967).In de jaren zestig werkte hij, toen veelal gebruikmakend van het pseudoniem Geo, voor de Toonderstudio's. Hiervoor tekende hij op scenario's van Andries Brandt de strip Horre, Harm en Hella over een wel heel vreemde familie.

De strip verscheen in de Telegraaf in de periode 1969-1971. Ook in die tijd schreef en tekende Mazure voor Het Vrije Volk, de strip Myra van Dijk over een kriminologe die menig duister zaakje tot een oplossing wist te brengen. Opvallend aan deze strip was het gegeven dat Mazure zich in de strip rechtstreeks tot de lezer richtte. Hij had de moord laten plegen, alle feiten en clues waren gegeven en op dat moment zou de oplettende lezer eigenlijk de misdaad moeten hebben opgelost. Na een paar verhalen stopte Mazure met deze vorm: blijkbaar leenden de volgende verhalen zich minder hiervoor. Gedurende een jaar wist Mazure beide strips gelijktijdig te publiceren, maar in februari 1972 kwam een einde aan de avonturen van Myra van Dijk. In de jaren tachtig gaf uitgeverij Arboris diverse delen van beide series in boekvorm uit.
Voor Tina tekende Mazure de strips Mignon en Paula, in Robbedoes publiceerde hij Ring in Rio en Sahara en incidenteel maakte hij Pepspotters voor Pep.

Ook in de jaren zeventig schreef en tekende Mazure er lustig op los. Voor Classics maakte hij een drietal verhaaltjes van Don O'Kay. Detectives in de trant van Myra van Dijk die direct in boekvorm werden uitgegeven. In diverse regionale dagbladen had Mazure een rubriek over etymologie, oftewel de oorsprong van woorden. Naar aanleiding van ingezonden brieven of vragen zocht hij naar de oorsprong van minder bekende woorden of namen. Zijn grote kennis van vreemde talen, opgedaan tijdens zijn reizen en verblijf in landen als Frankrijk, Spanje en Midden-Oosten, kwam hem daarbij goed van pas.
Als illustrator verzorgde hij omslagen en illustraties voor vele detectives en romans. Zo maakte hij kleurige omslagen voor de detective-serie van Jan de Hartog, die in de jaren zeventig verschenen bij uitgeverij Elsevier onder het pseudnoniem F.R. Eckmar. Ook illustreerde Mazure voor De Hartog zijn beststeller Hollands Glorie, een boek dat meer dan veertig drukken kreeg. Kinderboekjes over Klein Elske (van Wouter van Elshout), jongensboeken van Cok Grashoff, of omslagen voor pockets van P.G. Wodehouse: de veelzijdige illustrator Georges Mazure produceerde op aanvraag. Hij schreef een reeks jongensboekjes over Simmetje (uitgegeven in de jaren zestig door Kluitman).
Als schrijver van humoristische en in het bijzonder reisverhalen, was hij zeer productief. Zo schreef hij een aantal reisverhalen over België (" 'n portie fritten", uit de reeks "Internationale ABeCedaria"), Frankrijk en over het Midden-Oosten ("Tussen Beirut en Jeruzalem", dat eerder als een serie artikelen in de Telegraaf verscheen). Zijn voorliefde voor het Middellandse Zee-gebied en met name Frankrijk, blijkt ook uit Myra van Dijk en Don O'Kay, die hier veel avonturen beleefden.
Voor de AVRO schreef Georges Mazure ongeveer zes jaar lang hoorspelen waaronder "Amor op vleugels" en het biografisch getinte "Mijn dochter Muriel". Daarnaast schreef hij voor de televisie het verhaal "Met 24pk door Europa". Hij heeft zich ook enige tijd beziggehouden met het medium animatiefilm. Dat gebeurde bij de Duitse firma Bavaria en later bij Joop Geesink bij wie hij een tekenfilm voor Shell maakte.
Hij wilde best een "commercieel kunstenaar" worden genoemd: "Ik verdien mijn brood met mijn werk en daar schaam ik me niet voor." Op eenenzestigjarige leeftijd overleed de tekenaar, schrijver, journalist die met zijn strips nooit de bekendheid heeft gekregen die zijn broer met Dick Bos wel had.